- مشکل در تصمیم گیری
محافظت بیش از حد در دوران کودکی می تواند به طور جدی ظرفیت تصمیم گیری شما را در مراحل بعدی زندگی مختل کند.
- مسائل مربوط به وابستگی
بزرگسالانی که در کودکی بیش از اندازه محافظت شده اند ، اغلب در بزرگسالی به دیگران محکم می چسبند.
- اضطراب
بزرگ شدن در دنیای حبابی می تواند باعث شود بچه ها احساس کنند که به چالش ها حساسیت دارند. ، اغلب منجر به اختلالات اضطرابی مانند عصبانیت‌های اجتماعی یا اختلال اضطراب فراگیر کلاسیک می‌شود.
- عزت نفس پایین
بچه ای را تصور کنید که والدینش هرگز اجازه نمی دهند از بلندی ها بالا بروند زیرا می ترسند زانویش را خراش دهند.
به سرعت به بزرگسالی می رسیم، و همین فرد ممکن است از درخواست برای یک شغل رویایی اجتناب کند، زیرا متقاعد شده است که آن را به هم می زند.
ببینید، وقتی والدین بیش از حد محافظه‌کار هستند، ناخواسته این پیام را می‌فرستند که فرزندشان قادر به مدیریت موقعیت‌ها به تنهایی نیست.
- تاب آوری و مهارت های مقابله ای ضعیف
محافظت بیش از حد در دوران کودکی به مهارت‌های تاب‌آوری و کنار آمدن ضربه می‌زند.
آنها تحت فشار مچاله می شوند و در تلاش برای بازگشت از شکست ها یا دوران سخت هستند.
- مشکل در تعیین حد و مرز
کودکانی که در اثر محافظت بیش از حد اغلب در روابط خود با خط کشی دست و پنجه نرم می کنند.
تربیت آنها، خالی از آزادی و فضای شخصی، تمایل دارد تا آب درک مرزها را در زندگی بزرگسالی آنها گل آلود کند.
عواقب آن شدید است.
“نه” گفتن به یک کار سخت تبدیل می شود، زیرا آنها معمولاً دیگران را در اولویت قرار می دهند و از رفاه خود غافل می شوند.
- ترس از ریسک کردن
یکی دیگر از رفتارهایی که معمولاً در بزرگسالانی که در کودکی بیش از حد محافظت شده بودند دیده می شود، ترس از ریسک کردن است .
وقتی کودکان بیش از حد از آسیب یا شکست بالقوه محافظت می‌شوند، فرصت‌های یادگیری از اشتباهات و رشد را از طریق چالش‌ها از دست می‌دهند.
در بزرگسالی، این می تواند به بی میلی برای خارج شدن از منطقه آسایش، ترس از اشتباه و بیزاری کلی از خطرات تبدیل شود.
این ترس چه در روابط شخصی، انتخاب های شغلی یا حتی فعالیت های روزانه آنها باشد، این ترس می تواند آنها را از رسیدن به پتانسیل کامل خود باز دارد.
- مشکل در برخورد با انتقاد
آیا تا به حال متوجه شده اید که چگونه برخورد با انتقاد برای بزرگسالانی که در کودکی بسیار محافظت شده اند، دشوار است؟
آنها در بزرگ شدن از بازخوردهای منفی محافظت می‌شوند، بنابراین وقتی بعداً با آن مواجه می‌شوند، می‌گویند: “وای، این چیست؟”
به جای اینکه انتقاد سازنده را فرصتی برای رشد بدانند، اغلب حالت تدافعی می گیرند و فکر می کنند که این یک حمله است.
بدون دیدگاه